Accueil🇫🇷Chercher

Tillandsia regnellii

Tillandsia regnellii Mez est une plante de la famille des Bromeliaceae.

Le terme regnellii est une dédicace au botaniste A.F. Regnell, collecteur de la plante.

Protologue et Type nomenclatural

Tillandsia regnellii Mez in Mart., Fl. Bras. 3(3): 592, tab. 110 (1894) (pro « regnelli »)

Diagnose originale[1] : « TILLANDSIA REGNELLI Mez n. sp. foliis dense rosulatis utriculum haud efformantibus, quaquaversis, e late lineari perlonge acutis, dense lepidibus maximis obtectis +/- sericantibus; inflorescentia scapo recto elata, submultiflora, digitatim e spicis 5-10 composita panniculata[sic], folia aequante; bracteis floralibus late ovatis, longiuscule acutis paulloque mucronatis, dorso dense lepidotis, sepala superantibus; sepalis margine fimbriatis ceterum glabris, antico cum reliquis ad 2, posticis inter sese ad 3 mm. connatis; petalis lamina ovali, suberecta; staminibus quam petala brevioribus, antheris apice longe acutis; style antheras superante. Â»

Type :

  • leg. A.F. Regnell, n° (III)1798, 1823-06-23, pro « Tillandsia gardneri Lindl. » ; « in Brasiliae prov. Minas GeraĂ«s ad Caldas, lateribus rupium apricopum innascens » ; « Brasil: Caldas ad latera rupium apricarum » ; Holotypus B (B 10 0247200) Nb : ce spĂ©cimen d'herbier a Ă©tĂ© secondairement Ă©tiquetĂ© « Lectotype of Tillandsia regnellii Mez », cependant Mez cite explicitement et complètement ce seul spĂ©cimen de Berlin pour type, il s’agit donc bien de l'holotype.
  • leg. A.F. Regnell, n° (III)1798, 1823-06-23 ; « Brasilia, prov. Minas Geraes. » ; Isotypus US National Herbarium (US 00091092)

Synonymie

  • Tillandsia gardneri Lindl[2]

Écologie et habitat

  • Typologie : plante herbacĂ©e en rosette acaule monocarpique vivace par ses rejets latĂ©raux ; saxicole[1] - [3]
  • Habitat : parois rocheuses ensoleillĂ©es[1].
  • Altitude : ?

Distribution

Références bibliographiques

  1. Mez C. in Martius C.F.P. von (1894), Flora Brasiliensis 3(3): 592, tab. 110.
  2. Rauh W. (1970-1973) ; Bromeliads (trad. anglaise, 1979), Blanford Press : 132. (ISBN 0-7137-0845-X)
  3. Mez C. (1896), in C.DC., Monogr. Phan. 9: 833, n° 197.
Cet article est issu de wikipedia. Text licence: CC BY-SA 4.0, Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.