De Feierwon

De Feierwon dén as bereet,
E päift durch d'Loft a fort e geet,
Am Dauschen iwer d'Stroos vun Eisen,
An hie geet stolz den Noper weisen,
Dat mir nun och de Wee hu fond,
Zum éiweg grousse Völkerbond,

Kommt hier aus Frankräich, Belgie, Preisen,
Mir wellen iech ons Hémecht weisen,
Frot dir no alle Säiten hin,
Mir welle bleiwe wat mir sin.
Frot dir no alle Säiten hin,
Wei mir esou zefridde sin.

Mir hale fest un onser Scholl,
Vu Léift fir d'Land sin d'Hiezer voll ;
Wa mir och keng Milliounen zielen,
Dir gëtt ons uechter d'Welt ze wielen ;
Mir ruffen all aus engem Monn :
Ke bessert Land beschéngt jo d'Sonn !

D'Natur, déi laacht ons iwerall,
Si rëscht de Biereg an den Dall
Mat Fielse wéi gewalteg Riesen,
Stret Blummen iwer Gart a Wisen :
Ké Keppchen Ierd, wou Halm a Räis
Net riede vun dem eise Fläiß

An d'Voll'k a mengem Heemechtsland
Huet géint all Mensch d'Häerz op der Hand ;
Seng Fräiheet deet em d'A blenken,
An d'Trei, déi deet seng Wierder klenken ;
Seng Sprooch matt hire friemen Téin,
D'Gemittlechkeet, déi mecht se schéin.

Mir hu keng schwéier Lascht ze dron
Fir eise Staatswon dun ze gon ;
Keng Steire kommen äis erdrecken,
Keen Zwang de fräie Geescht erstecken ;
Mir maachen spuersaam eise Stot,
Kee Biirger a kee Bauer klot.

An huet dir dann de Wäert erkannt
Vum klenge Lëtzebuerger Land,
An dir musst fort rem vun éis goen,
Da kennt dir an der Heemecht soen :
't ass d'Gréisst net graad, déi d'Glëck bedeit,
Well an deem Land si glecklech Leit !